دلنوشته سید علی مومنی به یاد آسید جواد ذاکر
تقدیر و خدا و اهل بیت (ع) مرا با سید جواد ذاکر آشنا کرد که زندگیم و راه و روشم و جنونم را با حضـورشان تغییر و تحـول دادند که از بخت بد به رحمت خـدا رفتند و دل شیدای مرا در این دنیـای فـانی در به در کـردند ، که البته به عقیده بنـده بـا رفتنشـان درس بـزرگی به ذاکـرین اهل بیت (ع) دادند که بنده در این مبحث قصد دارم که چند نمونه از آن دریای بیکران را بازگو نمایم که بنده با حضـور در کنار ایشان چه چیزهایی آموختم و چه چیزهایی را به عینه دیـدم که ره هزار ساله سلوک و معرفت را یک شبه طی نمودم ...
سید جواد ذاکر جوانی بود پر شور و با محبت و خونگرم که مصاحبت با وی هر فردی را واله و شیدای او میکرد و بنظر حقیر تاریخ دیگر نظیرش را نخواهد دید ، سید جواد ذاکر مردی بود از تبار نور که با مرگش تولدی دیگر یافت ...
عده ای به من این خرده را میگیرند که اینقدر او را امامزاده نکن در صحبت هایت، ولی باید به عرض این عده از کم خردان برسانم که سادات آل پیغمبر (ص) خواهی نخواهی امامزاده هستند و نیازی به گفتن حقیر نیست ، همانطور که حضرت محمد (ص) فرمودند :
خوبی سادات را بخاطر خودش بخواهید و بدی اش را بخاطر ما ...
سید جواد ذاکر بدی هیچ ذاکری را نمیگفت و بخل نداشت و همه ما دخیلان اهل بیت (ع) را با همه خـوبی ها و بدی ها دوست داشت و همیشه نکات مثبت همه را می دید و در مورد بدی ها سعی میکرد راهنما باشد ، البته نه با حرف بلکه با عمل ...
نمیخوام برای هزارمین بار جریان آن جوان عرق خور را گوشزد نمـایم که همه شمـاها بهتر از بنده در جریانش هستید ...
بنده همنشینی طولانی مدتی با آن جواهر لایذال داشتم ، گاه اوقات که به ایشان میگفتم سید جواد فلانی با تو لج کرده است و یا چنین حرفی را فلان جا پشت سرت زده، میفرمود سید علی عیبی نداره چون مداح جد ماست دوسش داشته باش ، منم که دوسش دارم ، ولش کن ...
سید مظلوم بود ، مظلوم به معنـای واقعی ، اکثریت ملت مــداح را در سی دی میبینند یا نهایتا در مجلسی جایی ، با او نشست و برخـاست آنچنـانی ندارند و نمیدانند پشت پرده چه خبر است بدین علت حرفهایی می زنند که بدتر از هزار نوع زخم و خنجر است برای آن مداح ...
بعنوان مثال خیلی جاها بحث بود که می گفتند سید جواد ذاکر تکبر دارد محل کسی نمیگذارد و سر سنگین است ...
بگذارید جـواب این تهمت را بنده با این لفظ بدهم که ذاکـر یا هـر فـردی که از دنیـا دل بکند و دلخوشی از مردم نبیند حتی از اطرافیان بسیار نزدیکش شما خودتان قضاوت کنید که آیا دلسرد میشود یا خیر؟
سید جواد محبوب اهل بیت (ع) بود و نیازی به کسی نداشت ، امیر المومنین (ع) هم یک عمر نماز شب خواند وقتی در محراب به شهادت رسید کوفیان گفتند مگر علی نماز بلد بود ؟
بله این حرف مردم ماست ...
سید جواد ذاکر جوانی با معرفت و لوتی بود و این برای اهل دل ثابت شده است ...
سید جواد حرف عادی اش نیز دلنشین بود چه برسد به خواندنش برای ارباب ، اگر او سی دی هایش ممنوع بود و خودش هم کافر بود چرا بعد فوتش تمام موسسه های ایران سی ی هایش را فروختند و خوردند ؟ که هنوز که هنوز است سر سفره سید جواد خیلی ها دارن سیر میشن ...
پس او کافر نبود این مردم بودند که کافر بودن و بد بودند و بد ذات ...
یک موسسه معروف در تهران که نیــازی به بردن نــامش نیست وقتی سی دی های سید را قبل فوتش میخواستی می گفت : او کـافر است ، دست نشـانده است ، سی دی هــایش را نــداریم و نمیفروشیم ، آن وقت بعد فوتش تا دید بازار بازار سید جواد است بر سر در موسسه اش نوشت:
سید آسمانی شد و شروع کرد به پخش و توزیع سی دی های سید جواد ...
یعنی کافری که بنظر اینان کافر بود جایش در عرش پاک خداست یا باز همان حرف من ؟ که خودشان کافر بودند ...
همچین فردی مادر تاریخ نزاده و نخواهد زایید، بنده با کمال صراحت عرض می نمایم که با تمام مداحان بوده ام ، با تمام ذاکرین اهل بیت بوده ام و نشست و برخاست داشته ام ، ولی کسی مانند سید جواد ذاکر ندیدم که نه شهوت خواندن داشته باشد و نه نفس شیطانی ... و این چیزی بود که اهل بیت (ع) فقط به سید جواد ذاکر داده بود چونکه در خواندنش برای جدمان اخلاص داشت
اخلاص واقعی ...
سید، تو مرا به سوی خود خواندی، من با همه وجودم به سوی تو آمدم و از هر چه داشتم گذشتم... من نیامدم که چیزی به دست آورم، من به دنبال جاه و مقام نیامدم، من از کسی انتظار ندارم، من چیزی نمیخواهم... من از طرف خدا آمده ام و به سوی خدا میروم و جز خدا خواسته ای ندارم... و تو مرا به سوی خدا هدایت کردی و به خواسته ام رساندی...
سید، تو با بی همتایی و خلوص خود در راه خدا، مرا سوختی، گداختی، فشردی، زدودی، پختی... تو مرا با مکتب عشق و صبر و ایثار آشنا کردی... تو مرا به واقع به محمد مسلمان و به علی شیعه کردی... با غیرتت مرا فاطمی، با مظلومیتت مرا حسنی و با گذشتت مرا حسینی کردی...
گرچه از من و دعای همچو منی بی نیازی و این منم که به تو و دعا و شفاعت تو نیازمندم، ولی از سر قدردانی دعایت میکنم، این با ارزشترین چیزیست که لایق تو دارم...