در باب مظلومیت سید جواد ذاکر

سید جواد نه تنها کافر و خارجی نبود بلکه به حقیقت ،مجنون الحسین بود. حقیقت این بود که سید مشروعیت سیستم سیاسی عصر مداحی خود را به چانش طلبید و ضمن پرهیز از هرگونه رویه ی سازشکارانه و تقابل با هر رویکرد محافظه کارانه ، تعامل را صرفادر هماهنگی با روش رادیکال خویش جست و جو می کرد و با آغاز این عمل حسینی پسند ، فریاد گرگهای خونین دهن و روباه صفتهای جیب پرست بلند شد و گفتند او کافر ، خارجی و مرتد شده است و کلام را فراتر برده و بی ادبی کردند که نمیدانم چه خواند ...

گفتند فردای قیامت که او سید نیست او اولاد زهرا (س) نیست و ...

اما کلام را زیاد نخواهم گفت سید جواد خوب به معنای این جمله از رسول گرامی اسلام رسیده بود که :

ان الحسین مصباح الهدای و سفینه انجاه ( همانا حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است ).

اما سید دل این را نداشت که تنها با این کلام شیدای کند و مست شود . بنابراین بسیار ساده و شیوا  با حالت دیوانگی این سرودش را داد و به یادگار گذاشت که :

یا حسین غریب مادر
تویی ارباب دل من

یه گوشه چشم تو بسته
واسه حل مشکل من

سیدجواد همه دردها و رنجها را خرید چه زیبا با مولای خود معامله کرد. اما جواب آنان که به سید از روی حسادت گفتند، این حرفها را می گویم ،

البته نه از خود بلکه از قرآن مجید :

الی یوم الوقت المعلوم  (خود را آماده کنید که قیامت نزدیک است) .

باید جواب جد سید را بدهید ...