سید جواد ذاکر ، یکی که مثل هیچکس نبود

آسید جواد ذاکر در اوج رفت و همیشه هم در اوج باقی خواهد ماند

سید جواد ذاکر ، یکی که مثل هیچکس نبود

آسید جواد ذاکر در اوج رفت و همیشه هم در اوج باقی خواهد ماند

سید جواد ذاکر  ، یکی که مثل هیچکس نبود

بسم رب ارباب بی کسان مولانا حسین بن علی (ع)

چه ساده اند آنها که فکر می کنند من عکس تو را به دیوار های قلبم آویزان کرده ام ...
آن ها نمی دانند که من دیوار های قلبم را به عکس تو آویخته ام ...

نمیدانم چرا مینویسم ولی این را میدانم که نمینویسم تا حقانیت ثابت کنم , حقانیت این خاندان اظهرمن الشمس است و آن را که عیانست چه حاجت به بیان است !
مینویسم چون لذت میبرم از اینهمه جاه و منقبت , از این همه حلاوت !
مینویسم چون نمیدانم چرا همیشه خوبان مظلوم بوده و هستند , سید جواد هم به عشق مولاش مظلوم شد و مظلوم شهید شد (شهید عشق) .

این مردمی که به حضرت علی می گفتند نماز نمی خونه , دیگه می خواستید به سید رحم کنن !

سید جواد مثل اربابش بود , آره ; به امام حسین وضو میگرفت ولی تو قتلگاه بهش سنگ میزدن و میگفتن کافره !!!

به قول آقا رضای هلالی شاید صدا و سیمای ما سید جواد رو نمیشناخت ! ولی از این حرف حمید خان علیمی هم نمیشه گذشت که میگفت :
تلویزیون برا آسید جواد خیلی کوچیک بود !

به قول حمید آقای علیمی , سید بزرگتر از این دنیا بود , برا همین نتونست بمونه !

هرکس حسین گفته که ذاکر نمیشود
مردم غلام فاطمه کافر نمیشود ...

آخرین نظرات
نویسندگان

۷ مطلب با موضوع «اشعاری در وصف سید جواد ذاکر» ثبت شده است

۲۴
مهر


کلیپ تصویری  پخش نشده

همیشه بر سر یک حقیقت که مظلوم واقع میشود، اختلاف است. و سید جواد ذاکر هم یکی از آن حقیقت های مظلوم است.

کسانی که سید جواد همیشه از دستشان دلی رنجیده داشت، همین منافقانی هستند که بین حسینی ها اختلاف میندازند. همیشه در صحنه بوده اند و الان هم هستند و در آینده نیز خواهند بود ...

این مطلب پاسخیست بسیار کوتاه و مختصر به همان منافقانی که به دوستداران سید جواد ایراد میگیرند.

چهره ای حق به جانب دارند و میگویند چرا اینقدر از ذاکر دم میزنید؟ شما اصل را فراموش کرده اید. شما امامتان را فراموش کرده و دور مداحش میگردید.

خیر چنین نیست ... پاسخ شما این است:

کسی که عاشق سید جواد است چه توجیهی برای این کارش دارد؟ خدای نکرده سید جواد را والاتر از معصومین میداند؟

خدا موهبتهایی به سید جواد عطا نمود که باعث شد سید بتواند عده ی بیشماری را حسینی کند. کسی که با صدای سید جواد ذاکر جذب هیئت میشود، سزاوار است بگوییم به خاطر لذت بردن از سبک مداحی به هیئت آمده؟

میتوانست بدون اینکه سختی های هیئت را به جان بخرد، به آسانی در خانه بنشیند و یک ترانه ی جذابتر با هزار افکت و تنظیم را با بهترین کیفیت گوش کند. پس واضح است صدای سید جواد یک وسیله است و مضمون اشعارش یک هدف را نشان میدهد. هدف چیزی نیست جز معصومین علیهم السلام [راه رسیدن به خدا] که بذر محبتشان را در نهاد ما کاشته اند و ما را با وسایلی به سمت خودشان میکشانند. و سید جواد ذاکر یکی از آن وسیله های جذاب و پر تاثیر بود. وسیله ای که خداوند چنان جذبه ای به او عطا کرد، که تا یادمان میآید در این زمان هیچ کس نتوانست اینقدر حسینی بسازد ...

و بعد از عروجش نیز با صدایی که به یادگار گذاشت هنوز هم حسینی و هیئتی میسازد. در واقع کسی که عاشق سید الشهداست میتواند سید جواد ذاکر را دوست داشته باشد. مگر ممکن است وسیله را دوست داشته باشیم و هدف را نه؟! سید جواد ذاکر مظلوم واقع شد و در حقش بسیار جفا گشت، اما هر چه زمان میگذرد، بر درخشش و بزرگیش افزوده میشود (این حرف به زودی زود تحقق خواهد یافت). بسیار بسیار زیادند کسانی که حسینی بودنشان را مدیون سید جواد ذاکر اند. آیا باز هم میگویید عاشقش نباشیم؟!

خودتان قضاوت کنید.

یا علی مدد ...

  • دیوونه شهر عاقلا
۱۵
اسفند

شعر بسیار زیبای سینا عباسی هولاسو در وصف غریبی آسید جواد ذاکر


می رسد محرم و روضه بی گمان با تو   *****    بخوان خدا را گریه ی بی امان با تو

سینه و شور و هروله بازهم با من   *****    ذکر ارباب غریب ای مهربان با تو

عشق به لهجه اشک تکلم می کند   *****    دوباره باز ترجمه این زبان با تو

هر روز به شب روضه فکر می کنم   *****    به سوز و بغض و لطمه ناگهان با تو

هوای آسمان دل ابری ست کجایی؟؟   *****    بیا بخوان ، این همه باران با تو

دارد تنهایی ات از قم سر می رود   *****    می روی اما نشانی آسمان با تو

بخوان به سوز دعایی و آمین از دل   *****    ختم این روضه ،  ذاکر بمان با تو ...


  • دیوونه شهر عاقلا
۰۳
آبان

یا حسین غریب مادر محمود کریمی به یاد ذاکر

این سوالی ست که پس از خواندن مداحی معروف”یا حسین(ع) غزیب مادر” مرحوم سید جواد ذاکر توسط حاج محمود کریمی در شبهای اول و دوم فاطمیه 93 بر سر زبانها افتاد و ذهن ها را به خود مشغول کرد و حال ما سعی میکنیم در این نوشته به بررسی آن بپردازیم .
برکسی پوشیده نیست که در بهترین حالت میتوان گفت حاج محمود رابطه ای با دسته ایی از هیئتی ها که خود را دوستدار مرحوم سید جواد ذاکر میدانند و معتقدند در حق آن مرحوم جفاهایی شده است،ندارد .
شاهد این گفته در جلسه ایی در هیئت حاج سعیدحدادیان نمایان شد که وقتی محمدحسین حدادیان در آخر جلسه سبک یا حسین غریب مادر را خواند حاج محمود پشت تریبون به وی اعتراض و اورا سرزنش کرد و تا مدتی حالت قهرگونه ایی با حدادیان ها داشت .
حاج سعیدی که آشکارا از مداحان نوگرا حمایت میکند چه قبلا و چه در حال . که نمونه ای حمایت ایشان از این قشر را میتوان عبدالرضا هلالی در عنوان جوانیش و مرحوم ذاکر،جواد مقدم و حتی سید علی مومنی را نام برد .
از طرفی در ماههای اخیر،حاج محمود با حواشی زیادی دست به گریبان بوده است به طوری که در این آزمایش(چه حاج محمود در آن محق بوده و چه نه) حداقل توانست دوستان را از دشمنان و صره را از ناصره در اطراف و اکناف خود بشناسد و حال میبینیم که سر زده به هیئت الرضا(ع) می رود و یا ناگهان در شور یک مجلس با وارد کردن شعری زیبا به سبک یا حسین غریب مادر مرحوم ذاکر، آن سبک معروف را بازخوانی میکند و حتی در اثنای خواند این سبک پشت تریبون میگوید : “خدا همه ی نوکرها را رحمت کند” .
از طرفی اظهار نظری از حاج منصور ارضی چندی پیش در خبرگزاریها پیرامون مرحوم سید ذاکر منتشر شد که در نوع خود بسیار جالب بود که ایشان در جواب خبرنگار که پیرامون مسایل وی با مرحوم ذاکر پرسیده بود پاسخ دادند  :
“من در آن دوران به مرحوم سید جواد ذاکر نیز پیغام دادم که این کارها را نکن اما او گوش نداد . گفتم به او که این کارها و الفاظ شاید برای خودت مشکلی ایجاد نکند اما قطعا برای برخی مشکل ساز خواهد شد . هنوز هم که با برخی صحبت می کنیم آن دوران را بر سرمان می کوبند” .
این سخن یعنی الفاظی که سید بعضا در اشعارش انتخاب میکرد تکفیر نبوده و از نظر حاج منصور هم اینگونه بوده اما ممکن بود این شعر افراد عامی را دچار مشکل و افراد تفرقه افکن را صاحب سوژه نابی بکند که این سخن مورد تایید اکثر هیئتی ها نیز می باشد .  پس طبیعی است که حاج محمود کریمی پس از این چراغ سبز حاج منصور، نشان دهد که اگر هم قبلا مخالفتی بوده نه بخاطر شخص مرحوم سید بلکه به دلیل نوع برداشتی که بعضا مردم عادی از برخی اشعار سید داشتند و آن را به کل جامعه مذهبیون و هیئتی ها نسبت میدادند بوده والا ما هم میگوییم یا حسین غریب مادر حتی خیلی زیباتر از کسانی که این شعر رو برای مطرح کردن خودشان خواندند و نه برای یاد کردن از صاحب این سبک و شعر . حاج محمودی که بنظر نمی آید برای موضوعی غیر از یکپارچه شدن هیئتی ها این سبک را خواند و اگر گهگاه اخلاق تندی از خود نشان میدهد نه بخاطر غرورش بلکه به دلیل بار سختی ست که امثال او ، عبدالرضا هلالی،حمید علیمی ، حسین سیب سرخی ، مقدم و…. به دوش میکشند و ما هیئتی ها گاها بجای اینکه یار این نوکرها باشیم بار آنها هستیم و بافتوشاپ اسلحه به دستشان میدهیم و عکسشان را صرفا به خاطر بامزه بودن آپلود میکنیم و در اینترنت میگذاریم !!!
از طرفی یاد آن حرف حاج آقای دارستانی که در مراسم یادبود چهلم مرحوم ذاکر میافتیم که گفت  : “ سید جواد الان نه ، بلکه بیست سال دیگر شناخته خواهد شد و مشخص میشود که او که بود؟ چگونه زندگی کرد و چگونه نوکری کرد” .



پخش آنلاین ویدئو با فرمت MP4
 

مدت زمان : 6 دقیقه 42 ثانیه
حجم فایل : 28.3 مگابایت

دانلود
 
  • دیوونه شهر عاقلا
۲۸
مهر

شعر بسیار زیبای سینا عباسی هولاسو در وصف آسید جواد ذاکر

اون که به دست جنون پیرهن عقل و درید
رفت و به عشق آقا از همه عالم برید

اون که روی دلش عکس کربلا کشید
از همین روضه ها رفت و به آقاش رسید

اون که به دست عباس فقط چشماشو می دوخت
هر شب گاه و بی گاه از تب عشق می سوخت

از آتش عشق یار شعله به تن کرده بود
خویشتن خویش را خالی از من کرده بود

ذاکر زینب بودش با اون حال غریبش
تموم شد و قصه شد زندگی عجیبش

مرگ نداره هر کی زنده به عشق دلش
تا که میگه حسین حل میشه هر مشکلش


-----------------------------------------------------


تو را چه بنامم

ای آخرین بازمانده از قبیله مجنون در وادی عصر تظاهر
گرفتار در روزگار ریا بین مردمان تسبیح به دستی که عشق را در پی آن بودند که در چهار چوب قوانین ساختگی به بند بکشند

تو را چه بنامم
تو را که در غیاب این همه تهمت صبوری پیشه کردی تا پیران لجوجی که زود از کوره در می رفتن را درس علی بزرگ را به یادشان بیاوری که استخوان در گلو و خار در چشم چه تحملی باید داشت

 تو را چه بنامم
 ای وارث جنون عشق ای که سهمت از حضرت دوست تنها آوارگی بود و تهمت و تو نه تنها گله ای نکردی بلکه این همه رنج را از دوست کم دانستی و شکایت تو این بود که دوست شاید دیگری را پسندیده است

تو را چه بنامم تو
 که روضه خوان زینبی پیامبر انقلاب برادر تو که شیفته رقیه ای سه سال بانوی پیر راه حسین تو که مداح عباس ام البنینی

تو را چه بنامم
که کنون پس از مرگ نیز روضه خوانی و سوز صدای تو هنوز هم دلها را به پای عشق به حسین می شکند

تو را ذاکر می نامم
 که ذاکر بودی و ذاکر ماندی و ذاکر رفته ای و ذاکر خواهی ماند

 تورا من ذاکر می نامم

  • دیوونه شهر عاقلا
۲۲
خرداد

شعر بسیار زیبای محسن کاویانی در وصف حال آسید جواد ذاکر

(( ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست))

 

من همانم که شدم سخت نمک گیر از او

آمدم تا بنویسم دو سه خط سیر از او

 

بنویسم که چه خوب است رهایی سید

دلم از شهر گرفته ست کجایی سید؟

 

(( مردم دیده ی ما جز به رخت ناظر نیست

دل سرگشسته ی ما غیر تورا ذاکر نیست))

 

سالها رفته ولی نام تو برجاست هنوز

شور زیبای تو در خاطره ی ماست هنوز

 

رجز غرق غرورت چقدر زیبا بود

شور لبریز شعورت چقدر زیبا بود

 

خار در چشم حسودان شدی و گل کردی

زخمها بر جگرت بود و تحمل کردی

 

رفتی و از تو نگفتند غمی نیست برو

غربت ذاکریت چیز کمی نیست برو

 

دردم این است شده دشمن مرموز رفیق

هرکه سوزانده دلت را شده امروز رفیق

 

دل من سوخته از حیله و بازی هاشان

دل من سوخته از خاطره سازی هاشان

 

این همان بازی پرپیچ وخم تقدیر است

دشمنت سخت پشیمان شده اما دیر است

 

نقش بر روی عقیق تو حسین است حسین

نام آن یکه رفیق تو حسین است حسین

 

چقدر ساده به تو تهمت مرتد زده اند

و شنیدم که تو را در خود مشهد زده اند

 

کاش اینها همه یک شایعه باشد ای کاش

تا ز هم وحدت این قوم نپاشد ای کاش

 

کفر این نیست که از فرط جنون داغ کنی

کفر این نیست که در منقبت اغراق کنی

 

کفر این است که انسان خود شیطان باشد

این که نان دانی ما خون شهیدان باشد

 

کفر این است همین سبک عزاداری من

بشود مجلس من سنگر بدکاری من

 

کفر این است که از شهرت خود کور شوم

بعد از آنی که شدم بت ز ادب دور شوم

 

بعد از آن خدمت بسیار به دشمن بکنم

بعد از آن هر غلطی خواست دل من بکنم!

 

پیر میخانه غریب و تک وتنها چه کند؟!

با ریاکاری این دوست نماها چه کند؟

 

خوب گفتی که محک پینه ی پیشانی نیست

ریش و تسبیح و دوتا ذکر، مسلمانی نیست

 

خوب گفتی که شده ملعبه ی بی دینان

جهل صفینی وتکراری ظاهربینان

 

نکند روضه شود جای دهان هرزی ها

نکند روضه شود جای غرض ورزی ها

 

وقسم میخورم اصلا به "لوالزینب"

اولین درس ابالفضل  ادب بوده ادب

 

بی ادب باشم و هی روضه بخوانم بازیست

شهرت مجلس ارباب به "طیب" سازیست

 

من جگر دارم و از رفتن سر هیچ مگو

(( من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو))

 

تیغ خون خورده ی سرخ وسط میدانم

پای آن حرف خودم مانده ام و میمانم

 

هرکسی گفت که مداح حسینم تک نیست

هر کسی گشته علی گو که علی مسلک نیست

 

اسم مداح بزرگ است جسارت کردند

عده ای پشت همین اسم تجارت کردند

 

اصلاً از دیده من نوکر دلخواه تویی

معنی واقعی ذاکر و مداح تویی

 

غرق ناپاکی و یک سیر نزولی نشدی

آه مداح علی (ع)؛ حاجی پولی نشدی

 

میشوی زنده تر از پیش تو در فردامان

میخورد عکس تو بر سینه ی خیلی هامان

 

شک ندارم به خدا روز جزایی هم هست

دلم از شهر گرفته ست خدایی هم هست

 

دلم از شهر گرفته ست کجایی سید؟

خوش به حالت که پریدی و رهایی سید!

 

 

(( دوش وقت سحر از غصه نجاتت دادند

و ندر آن ظلمت شب آب حیاتت دادند...))


  • دیوونه شهر عاقلا